Dizi her zaman reddedilen, erkekler tarafından çok ağır olmakla itham edilen ( Zamane gençleri tabii, evlenilecek kızın kıymeti bilinmiyor.) kızımız Izawa Riiko’nun yine bir terk edilme vakasıyla başlıyor. Riiko dertlenmiş, her zaman gittiği barda takılırken yanına bir adam geliyor ve ‘’ Hayatını değiştireceğim.’’deyip kıza ideal erkek arkadaşını tanımlattırıyor. Saf kızımız işi ciddiye almadığından biraz da rastgele seçimler yapıyor. ( Allahtan rastgele, taş gibi robotu da kaptı ya neyse.) Birkaç gün sonra devasa bir kutu geliyor evine ve macera başlıyor.
Sahibini sevmeye programlanmış olan süper taş robotumuz Night’ı Hayami Mokomichi canlandırıyor. Doramalarla çok da sıkı fıkı olmadığımdan tanımıyorum bu çocuğu ama yakışmış robotluk. Riiko, Buzzer Beat’in cadalozu Aibu Saki, başlarda sevemem bu kızı diye düşünsem de alıştım sonradan. Sorumsuz, çapkın ve klasik, sonradan bir düzen tutturmaya çalışan bölüm şefi Soshi’yi Hana Kimi’nin çapkın yurt başkanı Mizushima Hiro canlandırmış. Ne yalan söyleyim pek de beğenmedim ya neyse.
Can sıkıntısından öylesine başlayıp 2 günde bitirdiğim bir dizi oldu, zaten kısa; 11 bölüm çabucak bitti. İzlerken sıkıldım diyemem. Hayır, oyunculuklar da fena değildi; Tenjo Night’ın robotluğundan hiç şüphe duymadım özellikle ama eksik bir şeyler vardı. Robot bu, zaten sahibini sevmeye programlanmış, onu bir kenara bırakalım ama ben ne Riko’nun aşkını ne de Riko’nun patronu Soshi’nin aşkını hissedebildim. Sorunun ben de olduğunu da sanmıyorum, romantik-komedi hastası biri olarak ufacık bir bakış bile seviyor lan bu çocuk diye feryat etmeme yeter normalde. Yine de dizi süresince ‘’ Bir robota âşık olunabilir mi? Hadi oldun diyelim, böyle bir ilişki doğru olur mu? Doğru olsa bile ikide bir bozulan bir ev aletiyle nereye kadar gider?’’gibisinden sorguladım devamlı. Anladım ki böyle şeyler sorgulanmaz, gönül bu robotmuş falan filan dinler mi? Ve her varlık sahip olduğu hatıralarıyla var olur, elbette ki robotlar da sever. :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder